Vogels zonder haast

Voor vogels lijkt de tijd geen betekenis te hebben. Ja, natuurlijk vliegen ze in de herfst naar het zuiden en in het voorjaar terug naar het noorden, en nachtuilen houden zich schuil zolang de zon schijnt terwijl de mezen hun getsjilp staken als de duisternis valt. Maar klok kijken? Ho maar. Naar de zonsondergang kijken ze, om te weten of het tijd is om op muizenjacht te gaan of juist het nestkastje op te zoeken. Zie de zonsondergang is een Zweeds volksliedje, en het inspireerde Schubert bij het componeren van de melodie van het beroemde langzame tweede deel van zijn Pianotrio in Es, D 929 (opus 100). Het tijdloze geluid van de vogels komt een paar keer langs in deze aflevering van Vrije Geluiden: de geluidsopnamen die Einojuhani Rautavaara maakte van Arctische vogels in het noorden van Finland, en die de solopartij werden in zijn Cantus Arcticus uit 1972. En in The Forester zingt de Noorse Susanna Wallumrød Once again we are lost to the birds... Niet Fins of Noors, maar indirect wel van Zweedse afkomst was de Estse componist Cyrillus Kreek, wiens door volksmuziek geïnspireerde werk perfect past in de schemersfeer van dit uurtje muziek-zonder-haast.