Tussen de stilte

Eigenlijk is het wonderlijk dat in zoveel muziek elke seconde benut wordt om iets te laten klinken: het lijkt of het geen moment werkelijk stil mag zijn, alsof alle gaatjes opgevuld moeten worden met een of ander geluid. Terwijl stilte - juist ook in het contrast met 'géén stilte' - zo ongelooflijk veel kan zeggen, zo ongelooflijk geladen kan zijn... De muziek van componisten en musici die verbonden zijn aan Wandelweiser bevat juist veel stilte. Dat kan stilte zijn die retorisch bedoeld is, die deel uitmaakt van het muzikale vertoog, precies zoals een spreker een (dreigende, beloftevolle, betekenisvolle) stilte kan laten vallen. Maar het kan ook stilte zijn die in het raamwerk, de textuur, het materiaal van de muziek een eigen rol heeft; die niet bedoeld is om de klinkende noten te benadrukken, maar juist een zelfstandig onderdeel uitmaakt van de compositie. Stilte tussen de noten vind je ook in het recent uitgebrachte Twelve van de Amerikaanse componist Tom Johnson. Hij hanteert strikt mathematische principes bij het schrijven van zijn composities. Hoe dat precies zit, vertelt pianist/componist Dante Boon in deze uitzending. Stilte en mathematische precisie zocht ook Arvo Pärt in zijn Mozart-Adagio, waarvoor hij het tweede deel uit Mozarts Pianosonate KV 280 gebruikte - zonder ook maar één noot weg te laten! En de stilte in het lijdensverhaal van Christus, op Stille Zaterdag, werd misschien nooit mooier bezongen dan in het werk van Tomás Luis de Victoria. Tenslote laten Robert Fripp en Theo Travis horen wat er volgens hún interpretatie te vinden is tussen de stilte. Tussen de stilte klinkt muziek.