Waar is de tijd van Morton Feldman?

De Amerikaanse componist Morton Feldman (1926-1987) was, zeker in zijn laatste stukken, niet echt kort van stof. Zijn Tweede Strijkkwartet bijvoorbeeld, daar ben je toch al gauw dik vijf uur mee bezig. En het stuk dat hij zelf betitelde als zijn favoriete werk, Piano and String Quartet uit 1985, geschreven voor Aki Takahashi en het Kronos Quartet, duurt zeker 80 minuten. Op de een of andere moeilijk te verklaren manier betovert de muziek van Feldman door de factor 'tijd' uit te schakelen. Wie zich overgeeft aan de schijnbaar eindeloos voortkabbelende klanken kan elk gevoel voor tijd (en ruimte) kwijtraken. Een meditatieve ervaring, die je ook kan hebben als je je overgeeft aan de gonzende klanken van de kerkklokken bij het Bell Change Ringing - inspiratie voor Anthony Fiumara bij het schrijven van zijn For Aart Strootman. Of als je je laat meevoeren in de eeuwenoude Cant de la Sibilla, waarin het einde der tijden wordt bezongen - een traditie die sinds de 10e eeuw en nog steeds is te vinden op plaatsen in het mediterrane gebied waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.