Bach to Bourree

In elk van de zes Suites voor Cello Solo van Johann Sebastian Bach vind je na de Prelude een reeks dansen: de Allemande, de Courante, de Sarabande en de Gigue. Tussen de Sarabande plaats Bach òf twee Gavottes, òf twee Menuetten, òf twee Bourrées (in de Derde en Vierde Suite). De bourrée is een Franse traditionele dans, waarvan de naam, vrij vertaald zoiets als 'boertig' al de herkomst weggeeft, en ook iets zegt over het karakter: robuust, recht-voor-z'n-raap, eenvoudig van ritme en opbouw. Meestal is het een tweekwartsmaat of een driekwartsmaat (in het laatste geval wordt de dans vaak montagnarde genoemd). Rond de ontstaanstijd van Bachs  cellosuites, 300 jaar geleden, was de bourrée ook in ons land en in Duitsland behoorlijk populair, en tegenwoordig wordt de bourree ook weer gedanst in de sfeer van de zogeheten folkbals, de balfolk-scene. Ook buiten de Cellosuites vind je in het oeuvre van Bach een aantal bourrées, zoals in de Engelse suite bijvoorbeeld. En verder tref je 'm aan in werk van Händel, maar ook in de Mikrokosmos van Béla Bartók zit er eentje, en natuurlijk in de Simple Symphony van Benjamin Britten: de Boisterous Bourree. Klik hier voor een Spotify-speellijst met 75 héél verschillende voorbeelden van de Bourrée!In de uitzending van zondag 23 augustus hoor je: