Dansen, dansen, dansen

De cellosuites van Bach bestaan alle zes uit reeksen dansen. Of preciezer gezegd: een prelude en dan een Allemande, een Courante, een Sarabande, twee Bourrées of twee Gavottes of twee Menuetten, en een Gigue. Sommige van die dansen zijn langzaam en statig, andere zijn vliegensvlug. De Gigue uit de derde suite bijvoorbeeld, is een klein feestje waarbij je haast niet kunt blijven stilzitten. Al speelt de ene cellist dat fraaie stukje luchtiger dan de andere - dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak en interpretatie. Soms wordt zo'n gigue een waar stukje duivelskunst! Wat de associatie met de Soloduivelsdans nr III van Simeon te Holt oproept (minder bekend dan zijn Canto Ostinato, maar net zo mooi!). Alsof je op een mentaal ritje in de zweefmolen wordt getracteerd.