De dromenvanger, nr. 35: Het laatste avondmaal

“Een man zit achter een houten tafel, grijzige kuif, bruin-roze trui,leunt op zijn elleboog, lijkt in het niets te staren, melancholiek, een zestiger in een sombere omgeving. De tafel is van een paar grote ouwe, hele donkere planken. Erachter lijkt vaag een soort winkelcentrum afgescheiden van de man aan de tafel door van die grote plantenbakken met wat armetierige struikjes. Er is geroezemoes verweg, rennende kinderen alles op de achtergrond. Dan staat er plotesling een man naast me, maar ik weet niet waar ik zit of sta. Die man is enorm groot en zwaar, wit T-shirt met zwarte figuren. Hij kijkt ook naar de man achter de tafel, maar er is geen contact. Ik heb ineens het idee dat ik naar een schilderij kijk, het lijkt wel Het Laatste Avondmaal"