De dromenvanger, nr. 389: 'Stolper Steine'

Ik bevond mij in een weidse natuurlijke omgeving, het leek een enorme tuin, heuvelachtig en met veel bomen. Het was een hele aangename plek. Ik liep wat rond en plotseling kwam Lex Bohlmeijer mij tegemoet. Hij was gekleed in een opvallend mooie beige trui en bijpassende broek, hij was alleen zo klein, dat verbaasde me. Hij schudde mij hartelijk de hand en hield hem stevig vast. Ik keek hem niet begrijpend aan en hij moest erg lachen. Plotseling was hij verdwenen in de massa van allemaal mannen.