Gedicht: De laatste framboos van Elly Stolwijk

Ik sluip door de taal als door een oud huis.

Duw mijn voorhoofd tegen het behang tot geuren vrijkomen.

Ik herinner me hoe smal mijn schouders waren.

Lakens te lang op het bed en nooit lang genoeg.

Wek het kind niet, maak haar levend.