Gedicht: Over de geschiedenis, van Tomas Tranströmer

Op een dag in maart daal ik af naar het meer en luister.

Het ijs is even blauw als de hemel. Het breekt open onder de zon.

Zon die ook in een microfoon onder de ijslaag fluistert.

Het gorgelt en gist. En in de verte lijkt iemand een laken uit te schudden.

Dat alles lijkt op de Geschiedenis van het HEDEN. Wij zijn

neergelaten, wij luisteren.