De dromenvanger, nr. 401: Köning Nijmegen

We rijden door een berglandschap, op weg naar een verjaardagspartijtje. De afdalingen zijn steil en we stuiteren met een rotvaart naar beneden, steeds sneller. Ik voel dat mijn remmen nauwelijks vat krijgen op de snelheid van de auto. Of is het een fiets? Zonder harde klap of kleerscheuren voel ik me dan op de rotsen gegooid, ik zie mijn wang tegen de zwartgrijze rots-schaliën gedrukt. Het is nog een steil stukje klauteren naar het établissement waar we heen moeten, over onstabiele stukken rots, zonder een duidelijk pad.