Gedicht: Diffusie, van Paul Demets

Ik volg je natuur op het terrein waar planten

in zichzelf bewegen. Weegbree, duizendblad,

klaver. Ik zie je opgaan in sapstroom en worteling,

woekerend op een afgegraasd veld vergeefs

ontluiken. Je schouders bijna onzichtbaar op en neer.