Gedicht: Het laatste wat van ons werd vernomen, van Ineke Riem

We werden weer zo jong als ooit
en doken diep in de verkleedkist
van het universum. Lichtjaren voorbij
het keukenschort van opa,
een ribfluwelen hoed en mijn moeders
zilveren seventiesjurk vonden we
elkaar terug, bezaaid met sterren.