19:30u Hollandsche Nieuwe! French Piano Rarities, door Ralph van Raat/3

Als jongen luisterde pianist en musicoloog Ralph van Raat vooral naar jazzmuziek. Bill Evans en zo. Tot hij een keer franse muziek hoorde, van Debussy en Ravel. En toen was hij verkocht. Want hij ontdekte in die muziek iets wat hem ook zo aantrok in de jazz: vrijheid. De maatstrepen verdwenen als het ware. En het was een feest van kleur. Dankzij die extra nootjes die iets toevoegden aan de harmonie. En bovendien kenmerkt de franse muziek zich door een mengeling van sensualiteit en objectiviteit. Dat wil zeggen dat er afstand genomen wordt van een al te directe emotionaliteit. Die emoties zitten erin, maar worden je niet opgedrongen. Dat is zeker ook het geval bij Pierre Boulez. Die staat juist bekend als een bij uitstek cerebrale componist. Maar als je de partituur leest van zijn symfonische drieluik 'Prélude, Toccata et Scherzo (1944), geschreven toen Boulez 19 was, dan zie je dat het volstaat met emotionele aanwijzingen. Die is dus wel degelijk aanwezig in deze muziek.