De dromenvanger, nr. 242: Rivier

“Ik fietste ontspannend over een bergrug; op en neer zonder moeite, al keek ik wel geregeld achterom, want iemand, ook op een fiets volgde mij. Links, steil onder ons stroomde een rivier met ons mee. We stopten even om te overleggen hoe we aan de overkant zouden kunnen komen; daar moesten we toch echt zijn; we zagen geen brug.