De Torenkamer: Cathelijn van Goor - Dag 5

Je ontkomt nooit helemaal aan jezelf en dat ondervond ik ook deze dagen in de Torenkamer. De behoefte om een af en goed beeld te maken, zit blijkbaar diepgeworteld. Na een supersnelle start de eerste dag, waarbij ik tekeningen maakte met een timer erbij, verzandde ik al snel in het afmaken van deze beelden. Ook bij het experimenteren met ander materiaal gleed mijn tijd weg in het afmaken van de tekeningen. Op zich niets mis mee, want ik heb in vijf dagen tijd toch een mooi reeksje werken gemaakt, geschikt voor een nieuwe expositie. Het was echter niet helemaal mijn insteek voor het werken in de Torenkamer. Kortom, het roer moest vandaag om, terug naar het schetsen en spelen. Maar wel pas nadat ik eerst nog even verder stoeide met de tekening op zwart papier ;-)Na het maken van een serie snelle schetsen was het tijd om Najiba Brakkee te verwelkomen. Zij heeft mij de rest van de avond gevolgd om een beeldverslag te maken van mijn verblijf in de Torenkamer, voor het artlog Trendbeheer. Erg fijn en ik ben benieuwd naar het resultaat, dat na dit weekend online zal verschijnen. Ik zag al een vervreemdende foto van mij en Andrea van Pol in de studio; dat belooft wat.Tijdens haar bezoek maakte ik nog even een paar foto’s van mijn werk. Ineens zag ik hoe aan de linkerkant van de ruimte het Vondelpark te zien was door het raam en rechts aan de muur mijn tekeningen ineens ook leken te fungeren als vensters naar een park buiten. Een geslaagde ontdekking, te vergelijken met de vensters in de computer die naar een andere wereld leiden.Aansluitend bracht ik mijn werken naar de studio beneden voor de live uitzending. Er heerste een ontspannen sfeer. Daniel Cohen sprak zeer beeldend en uitnodigend over zijn voorstelling Poz Paradise, die aankomende week in première gaat, omlijst door een prachtige selectie muziek. Ik mocht mezelf gelukkig prijzen toen hij op vergelijkbare, diepgaande wijze een werk van me beschreef. Een vermoeide Julien Libeer speelde Bach alsof hij net uit een frisse zomerse bui was gestapt. Het spiegelende grafiet in mijn tekeningen ging een spannende, schilderachtige interactie aan met het licht van de studiolampen. Kortom, een waardevolle avond om een fijne en productieve mini-residency mee af te sluiten. Als finishing touch ontdekte ik thuis, als cadeautje van het park, een blaadje in mijn haar.