Wat vinden bezoekers van Forum Groningen van de film "No dogs or Italians allowed"?

Vorige week ging de  animatiefilm No dogs or Italians allowed in première. 

Boven op een berg, middenin in de Piëmont (Noord-Italië), ligt het piepkleine dorpje Ugheterra. Nu zijn alle huizen vervallen, maar een eeuw geleden woonden daar families met allemaal dezelfde achternaam. Zo ook de grootouders van regisseur Alain Ughetto. Cesira belandt op de berg door haar liefde voor Luigi, een van de 11 kinderen uit een Ughetto familie. Grond is er schaars en het eten dus ook. Luigi en zijn broers vertrekken dan ook elke winter naar Frankrijk en Zwitserland, om daar het zware werk te doen. Er worden kinderen geboren, nieuwe liefdes gevierd, huizen gebouwd en ondertussen droomt iedereen van een beter bestaan. Met behulp van een speelse stop-motion animatiestijl, waarin hij af en toe letterlijk contact maakt met zijn grootmoeder, creëert Alain Ughetto een  liefdesbrief aan zijn ouders en grootouders die hun hele leven met hun handen werkten. Ze konden alles maken wat ze zagen. Het zelfde doet de filmmaker nu. Met zijn handen brengt hij iedereen en alles tot leven, van de bordkartonnen huizen en de bossen van broccoli tot de koeien en zijn eigen familie.

Opium vroeg bezoekers van Forum Groningen wat zijn vonden van No dogs or Italians allowed, winnaar van de prijs voor beste Europese animatiefilm.