De Torenkamer: Marleen Kappe - Dag 3

’s Nachts word ik wakker van een geluid dat ik eerst niet kan plaatsen, maar dan bedenk ik me dat het een onderdeel van mijn tekening is dat naar beneden komt. Mijn tekening komt tot leven, nou ja eigenlijk stort er gewoon een deel in. Iets wat ik soms in mijn tekeningen ook probeer te suggereren, maar in het geval is het wel heel letterlijk.Dit is de manier waarop ik werk. Ik zoek in mijn tekeningen naar de juiste compositie door de ruimtelijke elementen tijdelijk vast te zetten met tape en ze te plaatsen en verplaatsen totdat het klopt. Met mijn kleine tekeningen (A3-A4) werkt dit prima, maar in deze grotere tekeningen heb ik af en toe last van de zwaartekracht. Ach ja maar veel foto’s maken tussendoor, zodat ik weet hoe het hing als het valt. En morgen (of vandaag dus) knopen doorhakken en alles definitief vast zetten, een goeie drijfveer.Ik moet ineens denken aan mijn vroegere bovenbuurman die thuis een antiquariaat had en meer, maar vooral ook minder stabiele boekenkasten, bouwde met losse planken en stenen. Zijn hele huis (een kleine 50 vierkante meter) stond tot de nok toe vol, je kon er nauwelijks tussendoor. Een keer in de zoveel tijd stortte er weer een stapel naar beneden en hoorde ik door het geluid van de vallende boeken mijn buurman vloeken en steevast roepen: “Blijf nou toch eens ligguh.” Of het hielp weet ik niet, maar als er deze week weer eens een aantal onderdelen naar beneden valt roep ik geluidloos in mijn hoofd af en toe iets soortgelijks.  Deze dag wil ik dus besteden aan het afmaken van tekening nummer een om vervolgens door te gaan met nummer twee en drie. Rond de middag hoop ik klaar te zijn met de eerste. Maar zoals altijd duurt het langer dan gehoopt. Bijschaven, bijpoetsen, de juiste manier van bevestigingen bedenken… laat in de avond is nummer een dan toch klaar. Ik ben blij met het resultaat. Nu een ruwe schets voor nummer twee, zodat ik weet hoe ik morgen verder wil. Een groot aantal losse onderdelen is al klaar en liggen veilig op de grond te wachten op hun definitieve plek.