Het gesprek - Tom Claassen

Brecht van Hulten praat met beeldhouwer Tom Claassen. In Museum Beelden aan Zee in Scheveningen is nu een tentoonstelling te zien met zijn werk. 

Bijna iedereen kent zijn werk, misschien zonder zijn naam te kennen. Zijn monumentale en bijna stripachtige beelden, veelal dieren, die Claassen reduceert tot hun essentiële archetypische kenmerken, staan verspreid door Nederland en ver daarbuiten. Zo plaatste hij op een Haarlems dak een stel dikke mussen van bijna een meter doorsnee, pronkt er een twaalf meter hoge gouden valk op een vangrail bij het vliegveld van Doha (Qatar). Staat er langs de A6 bij Almere een kudde reusachtige olifanten en houdt in een inham van een kade op het Amsterdamse IJburg zich een nijlpaard schuil in het water van een sluis. Net als al die andere beesten is dit nijlpaard zwaar, lomp en verterend tegelijk. Je zou bijna denken dat Claassen Nederlands grootste dierenvriend is. Toch is Claassen niet persé geïnteresseerd in dieren of in een hun zo nauwkeurige mogelijke weergave, hij heeft vooral belangstelling voor beeldhouwkundige principes zoals volume en ruimte, perspectief en zwaartekracht, lijnen en vlakken. Voor hem zijn dieren een vehikel, een excuus bijna om deze abstracte begrippen zodanig gestalte te geven zodat de buitenwereld ze alsnog omarmt.De tentoonstelling in museum Beelden aan Zee toont naast zijn vele dierfiguren ook veel nieuw werk zoals een immens grote Gulliver figuur gemaakt van felblauwe drijflichamen die in de scheepvaart worden gebruikt. De grote reus splijt de grote zaal van het museum in tweeën.
Uitkijkend over zee waken grote palletmannen over de dieren en het museum. Claassen refereert hiermee ook naar de bekende vreugdevuren op Scheveningen.