De Torenkamer: Elsemieke van der Heijden - Dag 1

Vandaag probeerde ik de doos als een tape constructie alvast in de toren te hangen. Ik had alleen paars tape, ik en paars hebben nooit echt een goed band gehad.. maar wie weet kon dat nog veranderen. Ik begon vol enthousiasme en plakte keurig langs mijn meetlint. Op de grond ging alles goed en ook de eerste twee linten hingen stevig in de lucht, al gauw begon het spel van de tape tegen mij. Als ik aan de ene kant van het vierkant zat kwam het tape van de muren af aan de andere kant. Dan probeerde ik zo snel mogelijk af te stormen op het eigenwijze tape, drukte het terug tegen de muur en sprintte weer naar de andere hoek. Ik draaide mijn rug naar het vierkant, pakte mijn camera en ja hoor. Ik zag door mijn lens hoe het grootste gedeelte van het paarse lint weer op theatrale wijze op elkaar was gehoopt op de grond. Normaal gesproken dacht ik, zou ik chagrijnig zijn geworden en had ik in een ruk al het tape naar beneden getrokken en er een bal van gepropt. Vandaag was ik kalm en moest ik zelfs lachen, vooral op de momenten dat ik in opperste concentratie toch met mijn haar klem kwam te zitten aan een plakkerig stuk en het vederlichte skelet van een kunstwerk in spe weer van me had gewonnen!