Het gesprek - Femmy Otten

Annemieke Bosman praat met beeldend kunstenaar Femmy Otten over haar solotentoonstelling We Once Were One in Stedelijk Museum Schiedam.

Het oeuvre van Femmy Otten (1981) is veelomvattend: ze tekent, schildert, maakt sculpturen, muurschilderingen en performances. In een tijdloze en soms confronterende beeldende taal legt ze de kwetsbare en tegelijkertijd meest krachtige momenten in het leven vast. Otten vraagt in haar werk aandacht voor het lichaam als drager van stil geluk of verdriet. Ze benadrukt de oerkracht die vrijkomt tijdens het moederschap, een bijna spirituele ervaring, en vestigt in haar werk aandacht op de wijze hoe het eigen lichaam wordt beleefd en bekeken. Daarnaast fascineert het haar hoe emoties en herinneringen zich kunnen nestelen in het lichaam en worden overgedragen van moeder op kind, van generatie op generatie. We once were oneCentraal element in haar werk is het - vaak vrouwelijk - lichaam dat gewoon ís en mag zijn. Otten pleit ervoor om het onverwoestbare verlangen om lief te hebben te omarmen. Die elementaire liefde ziet ze als een ‘eeuwenlange onstelpbare tocht waar wij deel aan hebben en waarvan de beelden onvermoeibaar terugkeren.’ Die diepe menselijkheid zoekt ze ook op door eeuwenoude rituelen te verbeelden die nog steeds relevant zijn. Rituelen brengen ons in verbinding met het grotere collectief, maar ook dichter bij de natuur. Die ervaring overstijgt tijd en generaties. De titel We Once Were One viert de verbondenheid met elkaar in al haar vormen. Hoewel er steeds meer afstand tussen mensen lijkt te worden gecreëerd in de maatschappij - tussen kansarm en kansrijk, tussen individu en collectief - staat vast dat er altijd nog meer is dat ons verbindt en samenbrengt. Immers: ooit waren we één.