Het gesprek - Henk Visch

Annemieke Bosman in gesprek met beeldend kunstenaar Henk Visch. 

Visch krijgt op zaterdag 30 september de 13e Wilhelminaring, de Nederlandse oeuvreprijs voor beeldhouwers die ouder zijn dan vijftig jaar. De prijs wordt sinds 1998 eens in de twee jaar toegekend aan een in Nederland wonende beeldend kunstenaar. Stichting Wilhelminaring wil met deze prijs aandacht genereren voor de beeldhouwkunst in Nederland, het grote publiek laten kennismaken met kunst in de publieke ruimte en een bijdrage leveren aan het verstevigen van de positie van de beeldend kunstenaar ouder dan vijftig jaar. Eerder winnaars zijn onder anderen Lily van der Stokker (2021), Tirzo Martha (2019), Auke de Vries (2015), John Körmeling (2009), Maria Roosen (2006),en Joep van Lieshout (2000).

Henk Visch (Eindhoven, 1950) woont en werkt in Eindhoven en Berlijn. Visch studeerde in 1972 af aan de Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch en werkte vervolgens als graficus en tekenaar. Hij was docent aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. In Duitsland gaf hij les aan de Staatliche Akademie der Bildende Kunsten in Stuttgart en de Kunstakademie Münster. In 1981 had hij zijn eerste expositie met sculpturen, waarna veel solo- en groepstentoonstellingen volgden in binnen- en buitenland. Hij vertegenwoordigde Nederland op de Biënnale van Venetië (1988) en hij nam deel aan Documenta IX in Kassel (1992). In 2016 richtte hij de stichting HuisHenkVisch op, waar zijn eigen werk en zijn kunstverzameling zijn opgenomen en worden gepresenteerd in de tentoonstellingsruimte Auto Vitesse. Het werk van Henk Visch is opgenomen in belangrijke museale, bedrijfs- en privécollecties. Zijn beelden zijn op veel plekken in de publieke ruimte te bewonderen, ook in Apeldoorn: tegenover Paleis het Loo in Apeldoorn staat van zijn hand het Nationaal Canadees Bevrijdingsmonument (2000). Visch is winnaar van de Kunstpreis Darmstadt (Duitsland, 1991), de Prins Bernhard Cultuurfonds Cultuurprijs Noord-Brabant (2000) en de Jeanne Oosting Prijs (2018).