Poppourri #6: On the Nature of a Crying Friend

Lieve mensen, het is heel simpel: muziek is muziek. Onze oren denk niet in muzikale hokjes en vakjes, dat doen onze hersenen. Hoe mooi is het om puur met onze oren te horen, vrij en onbevangen. En dan blijken pop en klassiek zowaar arm in arm over straat te kunnen. Vorige week draaide Mieke de prachtige muzikale wereld van Daniel Lohues, die de liefde bezingt op een bed van Bach.

Deze week komt de muziek van Max Richter: on the nature of daylight, in de versie van het Jess Gillam Ensemble. De woorden worden gebracht door Herman van Veen.

Natuurlijk wordt alom gestreden
En zwijgt voor velen de muziek
De tederheid is overleden
En de illusies zijn doodziek
Natuurlijk laat zich alles kopen
Voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stukgelopen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet

Hier is 'On the Nature of a Crying Friend':

Fotomontage: Henri Vermeer