Terugblik op het jaar met een gedicht: Jesse Laport

2021 loopt ten einde. We vroegen een aantal dichters om een gedicht te schrijven waarin ze terugblikken of juist vooruitkijken. Vandaag is Jesse Laport aan de beurt, de stadsdichter van Arnhem.

Als je niet kijkt naar de toekomst omdat je die niet kunt zien maar kijkt naar het verleden dan gaan we achteruit misschien als we achteruit gaan in de tijd maar vóóruit in het heden als we niet blind het onbekende maar frisse blík op het verleden als een omgekeerde speurtocht of een doolhof achteruit als we zien hoe we gelopen als dát is ons vooruit wát zou je dan zeggen na een route zoals die het afgelopen jaartal: wat zoú je daarin zien? Dat jaar vol gekke stappen, vreemde spongen vol geboden en gedwongen vol geluiden die verdrongen vol met losgemaakte tongen driehonderdvijfenzestig dagen die al nooit als ieder ander maar meer nog dan de vor’ge van de vor’ge zijn veranderd áls je achteruit dus éigenlijk vooruit zou zien je vinger poogt te leggen op een ouderwets stramien als je ziet hoe we met veel zijn maar al heel lang niet meer samen of dat wezenlijk geweest zijn sinds we élkaar tegenkwamen hoe we steeds maar tegenover en niet naast elkaar gaan staan hoe we onze eigen wijze plaatsen bóven het bestaan hoe we alles mogen zeggen en we alles mogen vinden hoe als de ander daarin afwijkt dat die ander dan vermindert als we achterúitgaan in de tijd, maar vóóruit in het heden zonder wezenlijk te leren van de weg naar het verleden dan staan we stil dan gaan we terug tot aan de muur met onze rug dan gaan we traag dan gaan we stug dan rijst de muur en valt de brug als we niét goed blijven kijken - achterom en naar elkaar - is wat nog komt niet onbekend meer want daar komen we vandaan terwijl we het voorúit kunnen bepalen door in de spiegel kijken niet wat achter ligt te mijden maar met nu te vergelijken. – Jesse Laport, 2021