Semiramide: Rossini-drama in optima forma

Michele Mariotti, dirigent
Klaas-Jan de Groot, koordirigent

Semiramide: Albina Shagimuratova, sopraan
Arsace: Varduhi Abrahamyan, alt
Idreno: Michele Angelini, tenor
Assur: Mirco Palazzi, bas
Azema: Maria Novella Malfatti, sopraan
Mitrane: Alessandro Luciano, tenor
L’ombra di Nino: Stanislav Vorobyov, bas
Oroe: Fabrizio Beggi, bas

Rossini - Semiramide

Semiramide: Rossini-drama in optima forma

Door de bekendheid van komedies als Il barbiere di Siviglia zou je haast vergeten dat Rossini zijn mooiste muziek misschien wel bewaarde voor een tragedie: Semiramide.

Onderschat meesterwerk

Het vormt een onderschat deel van het oeuvre van Rossini: de opera seria, de serieuze opera. Maar terwijl hij tussen 1813 en 1816 triomfen vierde met zijn komedies Italiana, Turco en Barbiere was hij even beroemd en bemind om zijn tragedies Tancredi en Otello. In 1823 culmineerde deze ontwikkeling in een van zijn mooiste werken: Semiramide.

Virtuoze titelrol voor Rossini’s vrouw

Het stuk beleefde zijn première in het beroemde Teatro la Fenice in Venetië, de stad waar hij zijn eerste triomfen had gevierd. Volgens sommigen nam de componist met dit werk voorgoed afscheid van de lyrische Italiaanse opera en het achttiende-eeuwse belcanto. Rijke, virtuoze en ontroerende recitatieven en aria’s componeerde hij voor de titelheldin Semiramis, koningin van Assyrië. Deze partij schreef Rossini voor de dramatische coloratuursopraan Isabella Colbran, de zangeres die ook zijn echtgenote was. Niet minder virtuoos is de rol van Semiramis’ zoon Arsace, een Hosenrolle, geschreven voor de coloratura-contralto Rosa Mariano.

Net als het eerdere Tancredi (1813) was Semiramide gebaseerd op een tragedie van Voltaire. Deze hoogwaardige literaire bron inspireerde de componist uit Pesaro tot zijn mooiste muziek.