Klaus Mäkelä en Janine Jansen bij het Concertgebouworkest
- Concerten
- Klaus Mäkelä en Janine Jansen bij het Concertgebouworkest
Janine Jansen en toekomstig chef-dirigent Klaus Mäkelä vinden elkaar in Brittens Vioolconcert. Het Concertgebouworkest speelt ook Schumanns Tweede symfonie en stemmige muziek van Dowland en Purcell.
Klaus Mäkelä en Janine Jansen bij het Concertgebouworkest
Funeral music for Queen Mary - The Queen's Funeral March, Z.860i (Arr.) + Concert voor viool en orkest, op.15 (orginele versie, 1939) - compleet
Henry Purcell, Benjamin Britten
Uitvoerenden: Janine Jansen (viool), Klaus Mäkelä (Dirigent), Koninklijk Concertgebouworkest
Lachrimae or seven teares nr.1, "Lachrimae antiquae" (Arr.) + Symfonie nr.2, op.61 in C gr.t. - compleet
Robert Schumann, John Dowland
Uitvoerenden: Klaus Mäkelä (Dirigent), Koninklijk Concertgebouworkest
donderdag 23 januari 2025
OmroepAVROTROS
ComponistenHenry Purcell, Robert Schumann, Benjamin Britten, John Dowland
UitvoerendenJanine Jansen (viool), Klaus Mäkelä (Dirigent)
EnsemblesKoninklijk Concertgebouworkest
TijdperkenVroeg twintigste eeuw, Romantisch
LocatieConcertgebouw, Amsterdam
Schumann
Een concert, zegt dirigent Klaus Mäkelä, is een reis door de tijd. De componisten op dit programma laten duidelijk horen hoezeer ze door oudere muziek geïnspireerd werden. Robert Schumann had juist een zenuwinzinking achter de rug toen hij zijn Tweede symfonie schreef. In dit werk documenteerde hij zijn herstel. Daarbij greep hij openlijk terug op muziek van Bach, Haydn en Beethoven.
Janine Jansen met Britten
Ook de muziek van Benjamin Britten is een dialoog met het verleden. De invloed van oude Engelse componisten is bij hem altijd hoorbaar. In zijn Vioolconcert koppelde hij traditie aan actualiteit: het is 1939 en de oorlogsdreiging is onmiskenbaar. Violist Janine Jansen, met haar buitengewone gevoel voor stemming en sfeer, is de ideale vertolker.
Klaus Mäkelä
Klaus Mäkelä: ‘In Schumanns muziek voel ik altijd de traditie en de geschiedenis. Ook bij Britten is de traditie belangrijk. Daarom maken we een combinatie met de zeventiende-eeuwse werken van Purcell en Dowland, die ons voorbereidt op de sfeer van Schumann en Britten: latere muziek waarin het verleden vervat zit. Ik denk dat de muziek ervan profiteert. De kathedraal-achtige, bijna sacrale sfeer van Dowland en Purcell versterkt die facetten bij Schumann en Britten en zet hun muziek in een ander licht.’
Bron: concertgebouw.nl.
