Dodeneiland en een tragedie in Florence

Radio Filharmonisch Orkest
Karina Canellakis dirigent

Attilio Glaser tenor (Guido Bardi)
Nina van Essen sopraan (Bianca)
Josef Wagner bariton (Simone)

Brahms Tragische ouverture
Rachmaninov Dodeneiland
Zemlinsky Eine florentinische Tragödie

Bestel kaarten

Meditaties over overspel en dood

Kort na zijn dood in 1942 raakte de voor het naziregime naar de Verenigde Staten gevluch­te Alexander von Zemlinsky in vergetelheid. Zijn broeierig tonale werken werden overschreven door de naoorlogse avant-garde. Tot in 1977 juist Eine florentische Tragödie opnieuw uitge­voerd werd. De eenakter op basis van een toneelstuk van Oscar Wilde over de Florentijn­se koopman Simone die zijn vrouw betrapt met Prins Guido markeerde Zemlinsky’s wederop­standing, maar werd vervolgens zelf nog maar zelden uitgevoerd.

Bitterzoet

Nu vindt Eine florentische Tragödie een concer­tante plek als sluitstuk van een programma dat turbulent begint met Brahms’ Tragische ouverture en Rachmaninovs gestoei met het Dies Irae-thema in zijn Dodeneiland. De vijfde­lige maatsoort van dit werk zou gebaseerd zijn op het roeiritme van Charon die de Styx over­steekt. Ondanks alle tragiek eindigt Ein floren­tische Tragödie prachtig bitterzoet.