Schumanns 'Das Paradies und die Peri'

Speelt de video niet af, klik hier. Of scroll door naar de YouTube-versie hieronder.

Schumanns 'heerlijkste compositie'

Na het ‘liederenjaar’ 1840, het ‘symfonische jaar’ 1841 en het ‘kamermuziekjaar’ 1842 vond Robert Schumann als jonge dertiger dat hij het jaar daarop met iets heel anders moest komen. Sterker nog: de visionaire en ambitieuze kunstenaar had zich voorgenomen ‘een geheel nieuw genre voor de concertzaal’ te creëren. Hij dacht daarbij in concreto aan een groots opgezet werk voor solisten, koor en orkest. Aldus geschiedde, zodat hij in juni 1843 verheugd kon melden: ‘Ik heb mijn Paradies und Peri afgelopen vrijdag voltooid: mijn grootste en hopelijk ook mijn beste werk. Met dankbaarheid jegens de Hemel, die mij de kracht schonk het te schrijven, zet ik nu het Fine onder de partituur. Een werk als dit vergt een grote inspanning – al doende begrijp je pas wat erbij komt kijken als je nog meer van zulke dingen wilt componeren... Het verhaal van de Peri is als voor muziek geschreven. Het hele idee is zo poëtisch, zo zuiver, dat het mij in verrukking bracht.’

In zijn enthousiasme stond hij niet alleen, want al eerder, toen hij nog volop bezig was met de compositie, meldde zijn vrouw Clara, niet zonder enige huivering: ‘Volgens mij is dit het heerlijkste wat hij ooit heeft geschreven. Maar hij werkt er zo vol overgave aan, met een vuur dat mij nu en dan doet vrezen dat het hem schaadt; en toch word ik hier heel gelukkig van.’