Renata Scotto zingt Chausson en Poulenc
- Concerten
- Renata Scotto zingt Chausson en Poulenc
Op 19 oktober 1996 treedt de Italiaanse Renata Scotto (1934 -2023) voor het eerst sinds 1963 in Nederland op. In de Matinee zingt zij Chausson en het melodrama La voix humaine van Poulenc. Niet meteen het repertoire waar je haar mee zou vereenzelvigen, maar de mono-opera is de sopraan als op het lijf geschreven.
Renata Scotto zing Chausson en Poulenc
Pavane pour une infante défunte (versie voor orkest)
Maurice Ravel
Uitvoerenden: Louis Langrée (Dirigent), Radio Filharmonisch Orkest
Poème de l'amour et de la mer, op.19 - compleet
Ernest Chausson
Uitvoerenden: Scotto, Renate (sopraan), Louis Langrée (Dirigent), Radio Filharmonisch Orkest
La voix humaine - compleet
Francis Poulenc
Uitvoerenden: Cocteau, Jean (Tekstschrijver), Scotto, Renate (sopraan), Louis Langrée (Dirigent), Radio Filharmonisch Orkest
zaterdag 19 oktober 1996
OmroepVARA
ComponistenErnest Chausson, Maurice Ravel, Francis Poulenc
UitvoerendenScotto, Renate (sopraan), Cocteau, Jean (Tekstschrijver), Louis Langrée (Dirigent)
EnsemblesRadio Filharmonisch Orkest
TijdperkenVroeg twintigste eeuw, Romantisch
LocatieConcertgebouw, Amsterdam
The last of the divas
Renata Scotto, tien jaar jonger dan haar grote voorbeeld Maria Callas, is volgens sommigen ‘the last of the divas’. Anders dan van Callas is veel beeldmateriaal van haar bewaard gebleven: zij is veelvuldig op televisie te zien. In de jaren zeventig is zij eigenlijk dé sopraan in de Metropolitan Opera in New York, en zij zou dat blijven tot haar laatste optreden als Madama Butterfly in 1987.
Op haar achttiende debuteert Scotto in haar geboortestad Savona als Violetta in La traviata van Verdi. Een dag later zingt zij diezelfde rol in het Milanese Teatro Nuovo, en onmiddellijk engageert La Scala haar als Walter in La Wally van Catalani, naast Renata Tebaldi en Mario del Monaco. Voor haar relatief kleine rol krijgt zij vijftien open doekjes; haar vermaarde tegenspelers ‘slechts’ zeven. Op 3 september 1957 vervangt zij met succes Callas in Edinburgh, als Amina in La somnambula van Bellini. Ze heeft niet meer dan twee dagen om de rol in te studeren.
“Ik ben een actrice, maar ook een zanger”, aldus Renata Scotto in 1978 in een interview met de New York Times. “Zelfs als ik sterk betrokken ben bij een karakter, vergeet ik niet dat ik op het podium sta. Als ik mijzelf onder bedwang houd, ga ik nooit overboord. Als ik mijzelf niet onder controle houd, word ik gek. Ik herinner mij de eerste keer dat ik [Puccini’s] Butterfly zong: ik begon te huilen. Ik was kapot.”
De Italiaanse opera is haar fort, maar zij zingt ook geregeld Frans repertoire. Vooral later in haar loopbaan richt zij zich ook op niet-Italiaanse rollen, van Wagner (Kundry) tot Strauss (Marschallin, en zelfs Klytämnestra). Zij begint uiteindelijk te regisseren, opera’s die zijzelf gezongen heeft (“anders kun je een opera niet kennen”), en maakt graag haar eigen kostuums – onder andere voor haar rol als Butterfly in Verona – zelf.
Op woensdag 16 augustus 2023 werd bekend dat Renata Scotto op 89 jarige leeftijd is overleden.