René Jacobs en Telemanns Orpheus

René Jacobs dirigent

Krešimir Stražanac bariton (Orpheus)
Kateryna Kasper sopraan (Orasia)
Mirella Hagen sopraan (Eurydice)
David Fischer tenor (Eurimedes)
Salomé Haller sopraan (Ismene / Priesterin)
Christian Immler bariton (Pluto)
Benno Schachtner countertenor (Ascalax)
Gunta Smirnova sopraan (Cephisa)

Telemann Orpheus

René Jacobs en Telemanns Orpheus

Die wunderbare Beständigkeit der Liebe oder Orpheus – het is een hele titel voor de zelden gehoorde opera van Telemann. René Jacobs zal aantonen: de componist stond zijn mannetje naast Bach en Händel.

Telemann de polyglot: echte Europese opera

Hij blijft een beetje het ondergeschoven kindje naast Bach en Händel, maar Telemann werd in zijn tijd minstens zo hoog gewaardeerd als die twee andere Duitse titanen. Ook op het gebied van oratorium en opera was hij meer dan verdienstelijk. Zijn versie van het beroemde Orpheus-verhaal laat meteen zien hoe polyglot Telemann was. Hoewel zijn opera grotendeels in het Duits wordt gezongen, leende hij teksten van zijn collega’s Händel en Lully, en zette hij hun aria’s opnieuw op muziek, maar dan wel in het Italiaans en het Frans. Zo werd zijn Orpheus een echte Europese opera, hoewel sommigen het een ‘muzikale hutspot’ vonden. Natuurlijk bewijst het Orpheus-verhaal de kracht van zang en muziek. Hoewel Orpheus, hier een bariton-rol, faalt en naar Eurydice omkijkt in de onderwereld, blijft hij haar toch trouw, vandaar die ‘wunderbare Beständigkeit der Liebe’.

Zo’n 250 jaar na de première herontdekt

In 1726 ging de opera in première in het Theater am Gänsemarkt in Hamburg, waar ook Händel ooit zijn carrière was begonnen. Pas midden jaren zeventig van de vorige eeuw werd de partituur herontdekt.