De graal van Pärt

Samen bestrijken de vijf gespeelde werken Pärts complete rijpe carrière, van de aangrijpende canon Cantus in Memory of Benjamin Britten uit 1977 tot Adam’s Lament voor koor en orkest uit 2009. Dirigent Kaljuste is een groot voorvechter van Arvo Pärts muziek. Hij leidde van veel werken de wereldpremière, zoals van Adam’s Lament en het Te Deum uit 1985. In het Te Deum is een opvallende rol weggelegd voor de windharp. Salve Regina schreef Pärt voor het 1150-jarig bestaan van de Dom van Essen in 2002. En met Fratres, mogelijk zijn bekendste en meest gespeelde werk, vond Pärt in 1977 na een lange zoektocht eindelijk zijn eigen stem.

De muziek van de diepgelovige Arvo Pärt (1935) is een wereld op zich: direct herkenbare, ogenschijnlijk eenvoudige composities van een pure en onmiddellijke schoonheid. De diepgang van Pärts werk oefent grote aantrekkingskracht uit op vrijwel iedereen. Aan die eenvoud en diepgang ging een lange ontwikkelingsgeschiedenis vooraf. Pärt begon zijn loopbaan namelijk als boze rebel in het bij de Sovjet-Unie ingelijfde Estland, waar zowel avant-gardemuziek als religie verboden was. Hij belandde uiteindelijk in een existentiële crisis en kreeg geen noot meer op papier – tot hij eind jaren 70 opeens een nieuwe stem vond.

Bron: muziekgebouw.nl