Al in de 17de eeuw toonaangevend: La finta pazza

Leonardo García Alarcón dirigent

Mariana Flores sopraan (Deidamia)
Samuel Mariño countertenor (Achille)
Gabriel Jublin countertenor (Ulisse)
Valerio Contaldo tenor (Diomede)
Alejandro Meerapfel bas (Licomede)
Kacper Szelążek countertenor (Eunuco)
Marcel Beekman tenor (Nodrice)
Julie Roset sopraan (Aurora / Giunone)
Fiona McGown mezzosopraan (Tetide / Vittoria)
Alexander Miminoshvili bas-bariton (Vulcano / Giove / Capitano)
Norma Nahoun sopraan (Fama / Minerva)

Sacrati La finta pazza (Nederlandse première)

Al in de 17de eeuw toonaangevend: La finta pazza

Leonardo García Alarcón keert terug in de Matinee met een ooit trend­settende opera: La finta pazza van Francesco Sacrati.

Populairste opera van de 17de eeuw

In 1637 werden in Venetië voor het eerst openbare operavoorstellingen gegeven – niet meer besloten voor adel en patriciërs, maar gewoon voor iedereen toegankelijk die een kaartje kon kopen. Na de eerste producties ontplofte het genre zowat en kwamen er steeds meer operatheaters bij. Het Teatro Novissimo (letterlijk: het allernieuwste theater) was het eerste dat speciaal voor opera werd gebouwd. Het werd vijf jaar later alweer gesloten, maar niet nadat het de allerpopulairste opera van de zeventiende eeuw onderdak had verschaft: La finta pazza van componist Francesco Sacrati en librettist Giulio Strozzi.

Prachtige stijlvernieuwingen na Monteverdi

In het verhaal wordt Achilles naar het eiland Skyros gestuurd om te voorkomen dat hij in de Trojaanse oorlog moet meevechten. Hij leeft daar vermomd als prinses. Maar Odysseus en Diomedes vinden hem, en als Achilles dan besluit mee te doen aan de oorlog, veinst zijn geliefde Deidamia waanzin om hem op het eiland te houden. Dat is de ‘finta pazza’, de geveinsde gekkin, in de titel. De opera had een enorme invloed op de ontwikkeling van het genre en is geschreven in een prachtige arioso-stijl, met veel vernieuwende aria-achtige passages.